Zikir, bilmek,  hatırlamak,  dile getirmek ve gereğini yapmaktır. Öncelikle bir şeyi bileceksin, onu hatırlayacaksın, hatırladığını zihin, duygu veya sözel olarak dile getireceksin ve gereğini yapacaksın. Vahiy Allah’ı ve isteklerini dile getirdiği, bildirdiği ve hatırlattığı için aynı zamanda zikir olarak isimlendirilmiştir. Allah’ın vahyine zikrullah da denilmektedir. Kur’an Allah’ı ve isteklerini bildirdiği için aynı zamanda zikrullahtır. Bir şeyin genel ismi parçasına da isim olarak verilebilmektedir.

  Allah’ı zikir etmek Allah’ın üstün özelliklerini dile getirmek, Allah’ı hatırlamak ve Allah’a itaat etmektir. Bilmek, hatırlamak, itaat etmek ve dile getirmek birliktedir. Kur’an okumak, namaz kılmak, Allah’ı hatırlayarak kötü amellerden uzaklaşmak, Allah’ın üstün özelliklerini ifade eden sözleri söylemek, Allah’a dua etmek Allah’ı zikir etmenin içinde yapılabilecek işlerdendir.

       Eşsiz ve mu’ciz olan Kur’an-ı Kerim’i öğrenmek Farz-ı Ayn’dır. Peygamberimiz, “Kalbinde Kur’an’dan bir şey bulunmayan kişi, harap bir eve benzer” buyuruyor.

Kur’an-ı Kerim’i usul ve adabına uygun olarak hatasız ve güzelce okumayı öğreten ilmi bilgiye “TECVİD” denir.

 Her müslümanın, Kur’an-ı Kerim’i Tecvidli bir şekilde okuyabilmesi gerekir. Bu nedenle Kur’an’ın lafzını ve manasını öğrenmek için gayret ve caba göstermeliyiz.

Kur’an-ı Kerim’i öğrenmek isteyen, Kur’an talebesi kardeşlerimize, tecvid kaidelerini daha kolay öğrenebilmeleri ve uygulayabilmeleri için bu tecvid kitabını hazırlamayı bir borç bildik. Ayrıca bu tecvid kitabında, Kur’an talebelerinin, tecvid ile alakalı yapılan sınavlarda başarılı olabilmeleri ve zihninde daha kalıcı olması için tecvid kaidelerini kısa-öz anlatıp kaidelerin örneklerini ve istisnalarını da sure ve ayet numaralarıyla birlikte vermeye çalıştık.

Kur’ân’ın mucize oluşu, onun en önemli yapısal özelliğidir. Söz konusu özellik ise, onun nazım ve te’lifinde aranmalıdır. Kur’ân’daki kelimelerin âyetlerle, âyetlerin sûrelerle münasbeti ve bunların tertibindeki insicâm, onun mucizeliğinin bir göstergesi olduğu gibi Kur’ân’daki lafız ve mana dengesi de söz konusu göstergelerden bir tanesidir. İbn Atiyye’nin, hemen hemen bütün müfessirlerce kabul edilen “Kur'ân'dan bir lâfız çıkarılacak olursa, Arap lisanının tamamı alt üst edilse bile, onun yerini tutabilecek tek kelime bulunamaz” şeklindeki beyanı, Kur’ân’ın üslubundaki olağanüstülüğe işaret etmektedir.

Kur’ân’a göre, Allah’a iman etmekle mükellef olan insan, iman ettiği/edeceği yaratıcıyı tanımak ve bilmek ister ki, bu da ancak “marifetullaha” yani Allah hakkındaki bilgiye kaynaklık eden isim ve sıfatların bilinmesiyle mümkündür. İman ve teslimiyetin ön koşulu olan “akla” sahip her bir fert yaratıcıyı, yine ancak yaratıcının kendisini ona bildirmesiyle bilebilir ve tanıyabilir ki bu da Kur’ân (vahiy) yolu ile gerçekleşmektedir. İnsanın, sıfat ve isimlerden soyutlanmış bir yaratıcıyı kavraması imkânsızdır. Yüce Allah Kur’ân’da, gözlerin daha önce görmediği kendi zatından bahsetmek yerine, sıfat ve isimlerinin kaynaklık ettiği fiillere, olaylara ve onların neticelerine dikkat çekerek kendini bizlere bildirmektedir. Çünkü vâhidiyyet âlemle ilişkili olmayı ifade eder. Âlem ise, Mutlak Zât’ın kaynaklık ettiği sıfatların ve isimlerin neticesi olduğu gibi, vâhidiyetten doğan ilişki de Yüce Allah’ın sıfat ve isimlerinin bir gereğidir. 

Yabancı dil eğitim ve öğretiminde çoğunlukla temel dört dil becerisinin edindirilmesine yönelik müfredat programları uygulanmaktadır. Arapça öğretiminde de benzer yaklaşımlar giderek kabul görmeye ve dil becerilerine göre tasnif edilmiş müfredat programları geliştirilmeye başlanmıştır. Bu becerilerden biri de yazılı anlatım becerisidir. Yazılı anlatım dersleri; duygu, düşünce ve talepleri yazılı olarak ifade etme becerisini geliştirmeyi hedefler.

Yazılı anlatım becerisi belirli bir kelime ve kalıp bilgisi gerektirmesi yönüyle planlanması zor bir beceridir. Son zamanlarda Arapça yazılı anlatım becerisini kazandırmaya yönelik kitap sayısında bir artış göze çarpmaktadır. Bununla birlikte, hazırlanan kitapların büyük bir kısmı inşa becerisini geliştirmeye yönelik konularla donatılmış ve imla bilgisinden yoksun bırakılmıştır. Elinizdeki kitap bu nedenle imla bilgisini de ihtiva eden bir içerikle hazırlanmıştır. Arapçayı yeni öğrenenlere veya yazılı anlatım becerisinde kendini eksik hissedenlere yönelik hazırlanan Temel Arapça Yazılı Anlatım, orta düzey imla becerisi ve temel düzey inşa becerisi edindirmeyi amaçlamaktadır. Temel düzey konularla sınırlı tutulmaya çalışılan kitabın eksikleri muhakkak vardır. İstenilen hedefe yaklaşmak en büyük temennimdir.

Çeşitli, Az ve Yavaş (ÇAY) yiyeceğiz. Hareket edeceğiz, Olumlu zihin ve duygulara sahip olacağız ve Posamızı posalı yiyerek artıracağız (HOP). Su içmemizi düzenleyeceğiz ve Uykumuzu iyi uyuyacağız (SU). ÇAYHOPSU sağlıklı yaşam yönetiminin temel özellikleridir.

Tercih senin:

Genç ölmezsen yaşlanacaksın. Geç yaşlanmak ve yaşlılık hastalıklarını azaltmak senin elinde. Besinle gelen hastalıkları başlatma. Başlayanı durdur. Durmayanı yavaşlat. Kilo alma, zor verirsin. Yanlış verirsen yine alırsın. Sen sana özelsin. Başkası olamazsın. ÇAYHOPSU sağlıklı yaşamda gereksinim, açlık ve hoşlanmayı yönetmektir.

Gereksinimi karşılamalı, açlığa ve hoşlanmaya karşı tedbirli olmalı.

     Kur’an ve Sünnet’i düşünmenin, Kur’an ve Sünnet’ten hareketle düşünmenin, Kur’an ve Sünnet’le düşünmenin kapsamları farklıdır. Kur’an ve Sünnet’i düşünmek bizatihi Kur’an ayetlerini ve Sünnet’in kaynağı olan hadis rivayetlerini düşünmektir. Bu tür düşünme genelde ayet ayet, hadis hadis veya onları delil alarak konu konu düşünmektir. Kur’an ve Sünnet’ten hareketle düşünmede düşünülecek konuları Kur’an ve Sünnet  belirlemektedir. Daha çok Kur’an ve Sünnet’i konu konu düşünmektir.ㅤ

     Kur’an ve Sünnet’le düşünmeyi (KUSD) diğer ikisinden farklı görüyorum. Kur’an ve Sünnet’le düşünmekte kişi konuları istediği gibi seçer, istediği gibi düşünür ve düşünmesinde Kur’an ve  Sünnet’e ters bir durum var mı diye düşüncesini gözden geçirir. Konu seçiminin kaynağı bizzat Kur’an ve Sünnet değildir. Düşüncesine ayetleri ve hadis rivyatelerini delil olarak sunmaz. Düşüncesini destekleyen veya yanlışlayan Kur’an ve Sünnet'te hükümler varmı diye düşüncesini gözden geçir.    

Son zamanlarda, yaratılışın başlangıç döneminde ilk insan(lar)ın, toprakla iç içe hayvanî bir hayat geçirdiği, hayvanî(beşerî) dönemden insanî döneme geçişin, uzun bir zaman aldığı varsayımından hareket eden kimi yazarlar; Hz. Nûh döneminin, “din ve vahyin insanlıkta ilk görüldüğü dönem” olduğu neticesine varmaktadırlar. Bu iddia sahiplerine göre Hz. Nûh döneminde bilinç gelişmiş, insanlık vahyi anlayacak seviyeye gelmiştir. Dolayısıyla insanlık içinde Nûh zamanına kadar beşer peygamber yoktur.

Başka bir deyişle, Nuh’tan önce yaşayan ve onun atası olan Âdem, peygamber değildir, yanısıra ilk insan değildir, onun da bir babası vardır, kendisine benzeyen başka varlıklarla beraber yaratılmıştır, yani başka âdemler de mevcuttur. Bu görüş sahiplerine göre, iddia edilenin aksinin düşünülmesi durumunda, insanlığın meşru bir şekilde üreyip çoğalma olanağına sahip olduğunu söyleyebilmek mümkün değildir. İşte söz konusu edilen bu ve benzeri tartışmalar eşliğinde elinizdeki çalışma; Hz. Adem’in, eşinin ve soyunun yaratılış keyfiyetini ve ilk insanın aynı zamanda ilk peygamber olup olmadığı meselesini, konuyu ele alan ayetler ışığında diyalektik bir bakışaçısıyla ele alıp işlemektedir.

Evet, hedeflerimiz hayat yolunda mutluluğumuzu etkileyen en önemli faktörlerdir. Mutlu olabileceğimizi düşündüğümüz bir hayatımız olsun istiyorsak, bunu hayal kurarak değil, hedef edinerek başarabiliriz. Ancak bu o kadar da kolay değildir.

Bu yolda, mücadele etmek gerekir. İnanç, azim, gayret ve çaba gerekir. Çünkü başarı, planlı/verimli çalışmanın ve kendine güvenmenin ürünüdür. Sevdiği şeylerden bir süre ferâgat etmeyi gerektirir. Heyecanını yitirmeden; aşkla, sabır ve dua ile engelleri aşmayı gerektirir…

Bu kitap, “hedefleri olanlar” için yazıldı.

“Ben ders çalışamıyorum” diyenler için…

“İçimden ders çalışmak gelmiyor” diyenler için…

“Dersin başına oturunca canım sıkılıyor” diyenler için…

“Çocuğuma ders çalıştıramıyorum” diyenler için…

Bu kitap, yüksek dozda “motivasyon” içermektedir.

Bu kitap, neden ders çalışmanız gerektiği hususunda sizi

ikna edecektir.

Bu kitap, etkili ve verimli çalışma yöntemlerinden bahsetmektedir.

Kitap okumayı seven, sevdiren insanlar ilk önce kitabın arka kapağını okur. Okuyucunun kitapla ilk teması, yazarla ilk tanışmasıdır bu. Sonra yazarın biyografisi varsa okur, genel başlıklara göz gezdirir ve ilgisini çekerse sarılır kitaba dört elle. Nitelikli okuyucu için önemlidir arka kapakta yazan, önemlidir ilk tanışma. Okur kitabı eline aldığında önce kitapla sonra yazarla tanışır. Biz, sizinle birazdan tanışacağız ama şunu bilin ki; bu kitabı elinize aldıktan sonra “dost” oldunuz bizim için. Zira dost, dostunun en çok neye ihtiyaç duyduğunu bilir. Şayet bir fikir verecekse onu kırmadan, incitmeden ihtiyaç duyduğu anda verir. “Dostlarla Sosyal Hayat ve Ahlak Üzerine Hasbihal” adlı bu çalışma, dost bildiğimiz siz değerli okuyucularımızla dertleştiğimiz ve dostumuzun ihtiyaçlarını önemseyerek, gönlünüze hitap etme arzusuyla kaleme aldığımız bir eserdir. Hadi şimdi tanışalım dostum.

       Rabbimiz, sahabelerden memnuniyetini şöyle ifade eder: “Andolsun ki o ağacın altında sana biat ederlerken Allah, müminlerden razı olmuştur. Kalplerinde olanı bilmiş, onlara güven indirmiş ve onları çok yakın bir fetihle mükâfatlandırmıştır.“

 “İman edip de Allah yolunda hicret ve cihat edenler, (muhacirleri) barındıran ve yardım edenler var ya, işte gerçek müminler onlardır. Onlar için mağfiret ve bol rızık vardır.“

      Peygamber medresesinden çıkmış olan değerli ve fazilet sahibi sahabeler, Allah Rasulü’ne tabi olarak mertebelerin en yücesine nail olmuşlardır. Bundan dolayı müminlere yakışan, sahabe efendilerimizi hayırla anmaktır. Onlara hakaret ve kötü yakıştırmalar  büyük günahlardandır.

       Abdullah b. Mesud şöyle demiştir: “Kim teselli bulmak isterse, Allah Rasulü’nün ashabı ile teselli bulsun. Çünkü onlar; yeryüzünün en temiz kalplileri, en âlimleri, en zahitleri, yolun en güzelinde olanları ve durumu en hayırlı olanlarıdır. Onlar, Allah’ın Rasulü’ne eşlik etmek ve dinine yardım etmek için seçilmiş kimselerdir. Onların faziletlerini kabul edin ve onların yolundan gidin. Kuşkusuz onlar, dosdoğru yol üzere idiler.”

       Ashab, tabiin ve selef-i salihînin hayatlarına göz atan herkes, onların Kur’an’ı öğrenmek için ortaya koydukları gayret ve azim karşısında duygulanır. Onların Kur’an’ı öğrenmek için zorlukların üzerine, yemeğe koşan aç kimseler gibi gidişleri, sahip oldukları tüm değerli şeyleri Allah’ın kitabı için harcamaları, uçsuz bucaksız çöllerin vahalarında yaptıkları yolculuklar ve neticesinde dünyanın en uzak beldelerine Kur’an’ı ulaştırmaları kimin hoşuna gitmez ki?

      Peki, onların sergilemiş olduğu bu gayretleri güçlendiren faktörler nelerdi? Onlardaki bu güçlü azmin sebepleri ne idi?