Son zamanlarda, yaratılışın başlangıç döneminde ilk insan(lar)ın, toprakla iç içe hayvanî bir hayat geçirdiği, hayvanî(beşerî) dönemden insanî döneme geçişin, uzun bir zaman aldığı varsayımından hareket eden kimi yazarlar; Hz. Nûh döneminin, “din ve vahyin insanlıkta ilk görüldüğü dönem” olduğu neticesine varmaktadırlar. Bu iddia sahiplerine göre Hz. Nûh döneminde bilinç gelişmiş, insanlık vahyi anlayacak seviyeye gelmiştir. Dolayısıyla insanlık içinde Nûh zamanına kadar beşer peygamber yoktur.

Başka bir deyişle, Nuh’tan önce yaşayan ve onun atası olan Âdem, peygamber değildir, yanısıra ilk insan değildir, onun da bir babası vardır, kendisine benzeyen başka varlıklarla beraber yaratılmıştır, yani başka âdemler de mevcuttur. Bu görüş sahiplerine göre, iddia edilenin aksinin düşünülmesi durumunda, insanlığın meşru bir şekilde üreyip çoğalma olanağına sahip olduğunu söyleyebilmek mümkün değildir. İşte söz konusu edilen bu ve benzeri tartışmalar eşliğinde elinizdeki çalışma; Hz. Adem’in, eşinin ve soyunun yaratılış keyfiyetini ve ilk insanın aynı zamanda ilk peygamber olup olmadığı meselesini, konuyu ele alan ayetler ışığında diyalektik bir bakışaçısıyla ele alıp işlemektedir.